تأثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید بر پاسخ ایمونوگلوبولین ها و سیستم کمپلمان سرم، در بازیکنان جوان فوتبال

زمینه و هدف: سیستم ایمنی هومورال، تابع شدت، مدت و نوع فعالیت های ورزشی است؛ از این رو هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت تناوبی شدید 90 دقیقه ای بر پاسخ های ایمنی هومورال در بازیکنان جوان فوتبال بود. روش تحقیق: 24 بازیکن تمرین کرده فوتبال، از لیگ جوانان استان کرمان انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه تجربی (12n=) و کنترل (12n=) قرار گرفتند. گروه تجربی، در پروتکل 90 دقیقه ای ویژه فوتبال شرکت کردند. از آزمودنی ها در دو مرحله (قبل و یک ساعت پس از انجام آزمون) خون گیری به عمل آمد و نمونه های خون، برای تعیین میزان عوامل سیستم ایمنی خون (تعداد لکوسیت ها و نوتروفیل ها، غلظت ایمونوگلوبولین های a،g، m و اجزای c3و c4 کمپلمان سرم) در آزمایشگاه ایمنی شناسی، مورد آزمایش قرار گرفتند. کلیه اطلاعات، با استفاده از نرم افزار آماری minitab (ویرایش 14)، پردازش و برای مقایسه نتایج قبل و بعد از فعالیت ورزشی در گروه تجربی، از آزمون t وابسته و بین دو گروه، از آزمون t مستقل در سطح معنی داری 01/0≥p استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، انجام یک جلسه فعالیت تناوبی شدید 90 دقیقه ای در بازیکنان جوان فوتبال، باعث افزایش معنی داری در تعداد لکوسیت ها (001/0p=) و نوتروفیل ها (001/0p=) و کاهش معنی داری در غلظت سرمی ایمونوگلوبولین های g (001/0p=) و ایمونوگلوبولین های a(01/0p=) شد؛ در حالی که در غلظت سرمی ایمونوگلوبولین های mو اجزای c3و c4 کمپلمان، هیچ گونه تغییر معنی داری پس از تمرین تناوبی شدید ایجاد نگردید. نتیجه گیری: به نظر می رسد، انجام یک جلسه فعالیت تناوبی شدید 90 دقیقه ای، یک عامل استرس زا و سرکوبگر برای ایمونوگلوبولین های g و a سیستم ایمنی در بازیکنان جوان فوتبال محسوب می شود و ممکن است تکرار چنین تمرینی، بازیکنان جوان فوتبال را در معرض ابتلا به عفونت های مجاری تنفسی فوقانی مربوط به کاهش این دو ایمنوگلوبولین مهم قرار دهد.